one more cup of coffee

Δεν ήξερε αν θα πρεπε να τον έπινε σκέτο

φαρμάκι πικρό ,

γουλιά γουλιά

ή να τον μπούκωνε με σιρόπια και ακατέργαστες ζάχαρες,

να τον κατέβαζε μια και έξω. 

ξεροσφύρι.

Αυτή ήταν που του χε μάθει πως να γυρίζει το κουταλάκι μέσα στο φλιτζάνι

πόσες στροφές δεξιά πόσες αριστερά,

ώστε η ζάχαρη να διαλύεται ομοιόμορφα

και το γάλα και ενσωματώνεται σαν ενιαίο σύνολο με το καφέ.

Εξαιτίας της έμαθε

πως να αποφεύγει τα τοιχώματα 

και το πάτο του ποτηριού,-του κόσμου όλου-

τη δύναμη που θα ασκεί,

και τη γωνία περιστροφής,

ώστε ολες οι κινήσεις να χουν μορφή και αυτός να νιώθει πως έχει τον έλεγχο,

τον έλεγχο,έστω,του πρωινού καφέ του.

Ήξερε Αυτή.

Ίσως και Αυτή κάπως έτσι έλεγχε Αυτόν .

Με μελέτη,τύπους,χάρακες και περιστροφές του κορμιού της.

Και ενώ άλλοι εντρυφούν στη 

''χημεία του καφέ''

Αυτοί μάθαιναν τη

 ''φυσική του καφέ''

Όλα του τα χε αναλύσει.

Μέχρι και σε μοίρες τα υπολόγισε 

και αυτός στο βάθος αναρωτιόταν πότε θα περάσει τη Φυσική ΙΙ της σχολής του.

Και ήταν τότε

που Αυτός

αν κ συνηθισμένος στο βαρύ του σκέτο

άρχισε τα επιπρόσθετα.

Απλά και μόνο για να ακολουθεί τις κινήσεις που του έμαθε.

Απλά και μόνο για να την φέρνει εκεί δίπλα του -ξανά- σιμά του,

στο μικρό σκαμπουδάκι της κουζίνας,

να κοιτάει μια τα δάχτυλα ,μια τα χείλια της 

να πάλλονται

να εξηγούν 

να κομπάζουν.

Ο σκέτος και βαρύς καφές  -είδωλο-

κατέληξε σε λιγοτική συνήθεια .

Και όσο περισσότερο μάθαινε τις κινήσεις ,

όσο περισσότερο κατέληγε να την μιμείται σαν άριστος μαθητής της,

τόσο εθιζόταν στην καφεΐνη,στη γλύκα του ζαχαροκάλαμου

σε Αυτήν.

Η καφετιέρα έσταζε κάθε ώρα 

τα ντουλάπια γεμάτα υδρατμούς

φούσκωναν 

και ξεφούσκωναν τα πνευμόνια του

από μυρωδιές χαρμανιών σπάνιων

Αλλά Αυτός εκεί

να χαροπαλεύει με μοιρογνωμόνια 

και μαθηματικούς τύπους,

Να την αναζητά σε κάθε κόκκο ζάχαρης

σε κάθε σταγόνα συμπυκνωμένου γάλακτος

σε κάθε ρουφηξιά .

Και σαν φτάνει στο πάτο να σταματά 

να ξαναγεμίζει 

-Όχι δεν έπρεπε να φανεί ο πάτος-

Τον σκέπαζε με νέο υγρό ,

με νέα δόση καφέ,

Αρνιόταν να ανταμώσει 

τον Πάτο 

τη Φυγή της 

το Κενό του.

το Τέλος 

του πολυπόθητου υγρού του.