Ήταν ένα μικρο κίτρινο βιβλιαράκι με παιδικές ζωγραφιές
καραβάκια και λέξεις μουτζουρωμένες με μαύρο μελάνι.
Το ξεφύλλιζα στο λεωφορείο.
Τότε ήταν που μου είπες πως θα θελες σα μεγαλώσεις να ζωγραφίζεις κάστρα και ζώα και έντομα .
Να εικονογραφείς ιστορίες για παιδιά .
Και εγώ γέλασα και σε σκέφτηκα με τα στρογγυλά γυαλάκια σου
να ξάνεις μολύβια ,να γεμίζεις το πάτωμα με σβηστήρια και χαρτάκια
να σιχτιρίζω εγώ να με φιλάς εσύ.



Ευτυχώς έπαψα να ανεβαίνω σε λεωφορεία
και δεν έχω να υποστώ πλέον παρόμοιες συγκινήσεις.

Ευτυχώς εδώ υπάρχουν τα τραμ
και οι ασυγκράτητα πανέμορφες διαδρομές τους.

Ευτυχώς αρχίζω και θυμάμαι.