κιρκάδια δυσρυθμία

Γιατί να μην σε έχω ας πούμε

εδώ να μπλέκεις τα δάχτυλα σου μέσα στα μαλλιά μου

να ανασηκώνεις το μαξιλάρι για να με φέρεις πιο κοντά

πιο κοντά σου.

Να τυλίγεται το πάπλωμα γύρω σου,

καθώς σε τραβάω πάνω μου.

Γιατί να μην αναπνέεις τη γκριζίλα του ουρανού

σήμερα,

εδώ

εδώ

Να σπρώχνεις με το παράμεσο τα κόκκινη αφρικάνικη σκόνη από τα κάγκελα της εξώπορτας μου.

Να βάζεις τζαζ κασέτες στο <<γομάρι το κασετόφωνο>> όπως το λες

να μου μιλάς για το πόσα λεφτά -τότε- αγόρασες τα τρανά σου ηχεία.

για το πόσο μισείς τη μουσική από τους υπολογιστές

για το πόσο μισείς το σώμα μου

που φεύγει όποτε γουστάρει.

Να ξεσπάς τα σύνδρομα σου όταν δεν σε κοιτώ και χάσκω από το παράθυρο.

‘’Ποια είναι η μανία σου με τα παράθυρα ;’’,να με ρωτάς

Μεγάλωσα με αυτά .

Ήμουν το κοριτσάκι με τα καστανά καρέ μαλλιά που τράβαγε τις κουρτίνες και έσπαγε εκείνα τα μικρά λευκά πλαστικά γατζάκια.

Τα μισούσα εκείνα τα γατζάκια.

Ποιος τα γαμάει τα γατζάκια !

Να συνεχίζεις να ξεσπάς τα σύνδρομα σου

Να μου φαίνονται αστεία όταν τα συγκρίνω με τα δικά μου.

Να μου φαίνεσαι αστείος με τα ανακατεμένα σου μούσια και το φαρδύ σου φούτερ.

Να θέλω να σου κλέψω το φούτερ

Να θέλω να σου κλέψω φιλιά και εκείνο το μικρό τσίγκινο κουτί που το χεις να στέκει άδειο στο συρτάρι.

Δεν σου δίνω τίποτα,μικρή

Μοιράζομαι Εμένα .