έλα και τρύγησε με

Δεν έχω άλλο χρόνο για να πολεμήσω την αδυσώπητη φύση σου 

μήτε τα παιχνίδια που μου τάζουν τ βλέφαρα σου.

κοντεύω να εξαρθρώσω κάθε μου νεύμα,να το μετατρέψω σε μικρο πήλινο αγγείο ,

να στο χαρίσω να πίνεις το τσάι σου το χειμώνα που θα λείψω.

θα λείΨω όμορφη φράση

το θα λειΠω κρύβει κάτι άλλο

κάτι σαν αυτό το τελευταίο γύρισμα του κεφαλιού

μετά από κάθε αποχαιρετισμο στις αποβάθρες ή ίσως στα αεροδρόμια .

Μια απειλή,ένα κοντοσταματημα .

''Θα λείΠω όταν εσύ'' ..

Ναι συνήθιζες να το λες .

Ενώ εγώ Καθετότατη.

Θα λειΨω .-

Τελεία και παύλα

Συνυπάρχω με μεσημεριανά όνειρα.

Να,

βλέπω πως αρπάζω ολόκληρα κομμάτια από γεμιστές τομάτες και μελιτζάνες με ρύζι και μπαχαρικά κ μπόλικο δυόσμο ,ξεροψημένα όπως είναι τα μπουκώνω στο στόμα μου.

Νιώθω τη κοιλιά μου να φουσκώνει και να πιέζει το στρώμα

 -έμαθα να κοιμάμαι μπρούμυτα από τότε που  έφυγες για να μην παίρνουν φωτιά οι ρώγες μου κάθε που σε βλέπω στο ταβάνι να διασκελίζεις τον αργόσυρτο ύπνο μου-

Ξυπνάω απόγευμα ,

βαρύ και ασήκωτο,

με την υγρασία να φαρμακώνει όντα και μη όντα.

και σέρνομαι με το στομάχι χορτασμένο από ένα όνειρο

και τον ουρανίσκο να μάχεται για λίγη ακόμα από τη δροσιά του δυόσμου και το λεπτό απόηχο που αφήνει ο κουρκουμας στο ρύζι.

Πικρή η γεύση από τα σίδερα 

Τα πηδώ και τρέχω στη παραλία με χάρη και σβελτάδα.

μετράω τις διαδρομές σε μίλια και κερδίζω πόντους σε κάθε σκαλοπάτι που -δεν- σκοντάφτω.

Ένας αλγόριθμος 

μου θύμισε τα νύχια σου τότε μέσα στα μπλε καθίσματα του λεωφορείου 

που μου παριστανες Εμένα ,

τάχα πως ξέρεις καλύτερα τις ολοδικές μου μεταμφιέσεις .

Ήμουν ένα πλάσμα απαρηγόρητο

πως να καταφέρεις να με περιγράψεις εσύ,

μια τόσο Μοναδικά Γλυκιά Ύπαρξη ;

Πανέμορφα νύχια είχες,όμως.

Το παραδέχομαι.

Ερωτευσιμα

Σκάω.

Λυγίζω.

Προβλέπω να αργήσει και ο τρύγος για φέτος 

και άδικα το υπερβολικό ξεφύλλισμα που έκανα για να τον προλάβω.

Ας είναι.

Αγοράζω σταφύλια μαύρα

 και τα κρεμάω στο λαιμό μου

 και ύστερα τα ζουλάω στον ομφαλό μου

 και σχηματίζω τα φρύδια σου.

έτσι μαύρα και παχιά 

και ενωμένα με το σύμπαν ολόκληρο.

Με τα χυμώδη φρύδια σου έμαθα να διατηρούμαι.

Με τον μελαχρινό σου μούστο .

Έλα και τρύγησε με ,θα σου πω ένα πρωινό 

Και θα με πατήσεις τόσο δυνατά με τις φτέρνες σου 

που μονάχα έρωτα θα μου προσφέρεις.