ξαλάφρωμα λαστ μπατ νοτ λιστ

έφτασε και η ώρα να φανερωθώ.

γιατί η κρυψώνα μου 

κατάντησε αναερόβιο περιβάλλον

και πως να θρέψω τα κύτταρα μου δίχως οξυγόνο ;

-όπου οξυγόνο θέτω Χ-

ανατριχιάζω.

σαν η ραχοκοκαλιά μου ακουμπά ευθεία πίσω στη πολυθρόνα με πιάνει ένα ρίγος

συνήθισα στο να καμπουριάζω.

για να κρυφτώ,ναι

για να σηκώσω τα πεταμένα μας ρούχα,ναι

για να μαζέψω τις λάσπες που γέμισες στο χαλί μου, ναι

για να συλλέξω τους ρητιδιασμένους σου ουρανούς 

που ξέχασες

 να αφήσεις 

έξω από το σπίτι μου.

έξω από Εμένα.

Πως να συνηθίσει το ''είναι'' μου 

κάθετο,

όρθιο ;

έγειρε,

πάει.

Ξέπεσεσουλεω.

Μπορείς πάνω να μελετήσεις γεωμετρία και ολόκληρο το κεφάλαιο τον κινήσεων στη φυσική.

Καμπύλες και κακό το σώμα μου .

Υπερβαίνουν τις συνηθισμένες.

<<Πως είναι τα σώματα που σχεδιάζει ο Έγκον Σίλε , ε ακριβώς το αντίθετο είναι το δικό σου>>

μου είπες εκείνο το απόγευμα ενώ έχασκα από το μισοκατεβασμένο παντζούρι

Καμπυλωτή εξίσωση και εσύ η μεταβλητή Χ 

λέω εγώ

Μα δεν ήσουν ποτέ καλός στα μαθηματικά 

για να με πάρεις

και με χαρτί

 και με μολύβι 

να με λύσεις.

Μονάχα να δένεις ξέρεις εσύ

Κόμπους.

Στα μαλλιά μου 

Στο τραπεζομάντιλο της κουζίνας με τα οδοντωτά φύλλα 

Στη γλυκιά μου φωνούλα όταν σε φωνάζει.

Σου είπα πως θα αρχίσω να ασχολούμαι με τον πηλό .θα αποτυπώνω  τις εκφράσεις σου σε πήλινα δοχεία,θα τα ζωγραφίζω και έπειτα θα πίνω κρασί μέσα στο ειρωνικό σου χαμόγελο ή θα τσιμπολογάω ρώγες σταφύλια μέσα στο θυμωμένο σου βλέμμα.Θα σε βαρεθώ ολόκληρο μια Κυριακή πρωί από κείνες τις ασπρισμένες Κυριακές που σιχαίνεσαι μα εγώ λατρεύω.Θα αρχίσω να σε δωρίζω σε φίλες,κάποιοι από σένα θα μου πέσουν από τα χέρια και θα σπάσουν,κάποιοι θα ξεχαστούν στο βάθος του ντουλαπιού πίσω από τα γυαλικά με τα μπαχάρια.

Ένα ένα πήλινο .

Ένας ένας και εσύ θα χάνεσαι.

Ξαλάφρωμα .