αναδρομές του Ω ΘΕΛΩ

θέλω να χαράξω έναν δρόμο

ομίχλη να κρέμεται

σταγόνες να αιωρούνται

να γκρινιάζεις για τις μπούκλες σου

που από μωρό κουβαλάς γεμάτος περηφάνια

μα να που 22 χρόνια μετά

ξεφτίσαν και άσπρισαν.

Θα σε κάνω βόλτες πάνω το μηχανάκι

ενώ χιονίζει στα πλακόστρωτα

να ουρλιάζεις εσύ 

να με μηδενίζεις 

να μου λες πως άλλαξα δεν είμαι ποια η ίδια.

όχι δεν είμαι.

Πονάει το  στομάχι μου.

η κοιλιακή μου χώρα

ολόκληρη πονά.

μουδιαζουν οι επαφές του δέρματος με τον ομφάλιο λώρο

εξογκώματα από το στήθος πιέζουν το λαιμό μου.

Κάτι συμβαίνει 45 μοίρες δεξιά από μένα.

και περιστρέφομαι και

ολόγυρα κάνεις.

Φύγανε όλοι.

Μονάχα αποφάγια άφησαν πίσω τους και κάρτες γεμάτο συμβουλές και παράπονα.

Δεν ακούω.

Κάποιοι μιλάνε για εκλογές

 και άλλοι για χριστουγεννιατικα δέντρα που καίνε για να ζεστάνουν τις ξινισμένες τους καρδιές.

Γιατί ξίνισε η καρδούλα σας ,γιατί ;

Σωπαίνω στη σιωπή μου.

Ερωτεύτηκα την αλαλία μου

νιώθω συμφιλιωμένη μαζί της.

όπως και με τις τρομαχτικές καμπύλες της λεκάνης μου

ή το ολοστρόγγυλο πρόσωπο με τα κοκκινωπά μάγουλα 

που άλλοτε συνήθιζες να λατρεύεις.

Σκέφτομαι το αγόρι εκείνο

πίσω από το μπαρ με το χαμένο βλέμμα

και έμενα να τσιμπολογάω ξηρούς καρπούς

να σαλιώνω τα χείλη μου

να μαζεύω το αλάτι .

και αυτός να γελά με τα κάδρα του τοίχου

Μα γέλα μαζί μου !

Δεν είμαι αρκετά αστεία για σένα ;

Και έφυγα και επέστρεψα.

σε μια επαρχιακή αδιέξοδη καθημερινότητα.

Μασουλούσα κριτσίνια  από το φούρνο στη Κειριαδών/

σε ένα άδειο βαγόνι με αριθμό 5 στη θέση 106/

συντροφιά με μια σακούλα βιβλία κ άδεια σπιρτόκουτα/

και τον ήχο της πόρτας να σφυροκοπά /

Ανάποδη φορά και έξω η νύχτα να καλπάζει σαν ουρανός/

να τρεμοπαίζει το φως στα κλειστά μου βλέφαρα/

και αγκομαχώ να διψώ /

για σένα.

για την ιδέα του Εσύ

για την ιδέα του Εμάς .

Εμάς στο νότο.

στη μικρή γκαρσονιέρα στην οδό Ηρακλειδών κοντά στο βιβλιοπωλείο <<λεμόνι>>

να τρέχω στη Πειραιώς να προλάβω

να γυρνάς ,να με προσπερνάς στα σκαλιά,ειρωνικά να αναφέρεσαι στο χάος του νότου που σε παρέσυρα και έχεις κουραστεί. με τη γειτόνισσα που ακούει πάολα,τις απεργίες και τις φωτιές και τους εκδοτικούς οίκους που με έχουνε κλέψει από σένα και ο βορράς σου και τα χωριά σου τα παγωμένα και τα αποδημητικά πουλιά σου, που θες να ακολουθείς και σου λειπουν.

Μα με φιλάς

ακόμα με φιλάς γαμώτο

το ξέρω πως ακόμα είσαι εδώ και με φιλάς γι αυτό

θέλω να Μην μου το ξανακάνεις αυτό ξημερώματα μιας νέας χρονιάς.

μονάχα αυτό.