atomic nucleus

Πως να μιλήσω για το γκρίζο 

που γεμίζει 

και τροφοδοτεί 

ενδοφλέβια το κύκλο της ανυπαρξίας μου ;

Πως να διηγηθώ στα παιδάκια του πάρκου 

-που  με τις πελώριες ματάρες τους 

κοιτάζουν εντός ,βαθιά μέσα στη κόλαση μου,-

τι είναι αυτή η σταχτιά απόχρωση που έχει πουδράρει τα όργανα μου ;

Πως να αναμετρηθώ με τις ψιλές τους φωνούλες 

ενώ μέσα μου 

ουρλιάζει το χάος 

και άγρια σπαράζει η μάνα φρίκη.

Δεν υπήρξα ποτέ άλλοτε

 πιο κοντά στο πυρήνα σου.

Σε αυτό και γι αυτό

 που σε κανε να με σπρώχνεις τις νύχτες κάτω από τα σκεπάσματα 

και να μου τσιμπάς τα μάγουλα 

και να ψιθυρίζεις πως είσαι μόνος μόνος μόνος 

και πως όσο και να σε τραβάω και να τείνουν τα άκρα σου να γίνουν πλοκάμια ,

η επιφάνεια δεν αχνοφαίνεται

 μήτε ίσως υπάρχει και κάποιο άνοιγμα για να την αντικρίσεις κάποτε

 Κοντοζυγώνω στο πυρήνα σου ,

και σέρνω μια κηλίδα ολόλευκη 

γεμάτη αναμνήσεις

 και αδιέξοδες τεχνικές επανασύνδεσης μου με τον ομφάλιο λώρο που μας έδενε

Σώπασες τις λέξεις μου.

Ξερίζωσες τους λοβούς σου και τα μάτια σου γινήκαν βόλοι στις τσέπες αλητάκων 

απλά και μόνο

για να σωπάσεις τις λέξεις μου.

Δικό σου το ξημέρωμα ,λοιπόν

σου το χαρίζω.

Δεν θέλω τίποτα από αυτή την αυγούλα την μενεξεδιά που ξεπηδάει πέρα στο λόφο 

μήτε το ζεστό σου τσάι και τα μουλιασμένα μπισκότα στο γάλα 

ενώ αποχωρίζομαι τις τσίμπλες σου,θέλω.

Τίποτα σου λέω.

Με μάγεψε ο πυρήνας σου 

και λέω να μείνω λίγο ακόμα εδώ.

έτσι μοναχούλα 

Ερήμην σου

Εκεί στα βαθιά σου.

Στα άδυτα.

αρέσκομαι 

αγαπιέμαι

και πεθαίνω.